وقتی طعم دووآو روایت هویت میشودجشنوارهای که فرهنگ غذای بومی رامسر را بازآفرینی
کرد
وقتی طعم دووآو روایت هویت میشود
جشنوارهای که فرهنگ غذای بومی رامسر را بازآفرینی کرد
فرهنگ و هویت ، همچنان یکی از مؤثرترین پیونددهندههای اجتماعی
نخستین جشنواره آشپزی بومیـمحلی دووآو (دووآب) رامسر باشکوه و فراتر از پیشبینیها برگزار شد؛ استقبالی گسترده که در هوای سرد و تنها یک روز پس از بارش شدید باران، کمتر کسی انتظار این حجم از استقبال مردم را داشت.
با این حال حضور پرشمار مردم نشان داد اگر پای فرهنگ و هویت در میان باشد، شرایط جوی و محدودیتهای مقطعی نمیتواند مانعی برای همراهی جامعه محلی باشد.
این جشنواره ثابت کرد مردم رامسر به ریشههای فرهنگی خود علاقهمندند و چنین رویدادهایی را نه صرفاً یک برنامه تفریحی بلکه فرصتی برای بازشناسی هویت جمعی میدانند.
حضور خانوادهها، شهروندان و گردشگران، فضایی زنده و پویا ایجاد کرد که از دل آن پیام روشنی به مدیریت فرهنگی و شهری مخابره شد و آن اینکه فرهنگ، همچنان یکی از مؤثرترین پیونددهندههای اجتماعی است.
حضور آشپزهای بومی، رستورانها و مراکز آموزشی مختلف برای معرفی و ارائه غذاهای محلی رامسر یکی از جذابترین بخشهای جشنواره بود ، اگرچه اولویت اصلی، مسابقه و رقابت نبود اما برگزاری یک بخش رقابتی در کنار معرفی غذاها، شور و نشاط برنامه را افزایش داد و بستری فراهم کرد تا ظرفیتهای کمتر دیدهشده آشپزی بومی منطقه به نمایش گذاشته شود.
در کنار این بخشها، اجرای برنامههای فرهنگی و هنری شاد، فضای جشنواره را به محیطی امن، فرهنگی و بانشاط تبدیل کرد؛ فضایی که هم برای خانوادهها دلنشین بود و هم برای گردشگران، تصویری متفاوت و زنده از رامسر در فصلی کمتحرکتر از سال ترسیم کرد. ایجاد شادی اجتماعی در چارچوب فرهنگ و هنر، امروز یکی از نیازهای جامعه است و این جشنواره نشان داد مردم از چنین برنامههایی استقبال میکنند.
اما فراتر از همه اینها، نگاه اصلی جشنواره بر هویت فرهنگی و محلی رامسر متمرکز بود. دووآو تنها یک غذای محلی نیست؛ نمادی از سبک زندگی، تاریخ شفاهی و فرهنگ مستقل این منطقه است.
زندهشدن دوباره نام این غذا، خود یک اقدام فرهنگی ارزشمند بهشمار میرود؛ چرا که هر نام بومی، حامل بخشی از حافظه تاریخی یک شهر است که با فراموشی آن، بخشی از هویت جمعی نیز کمرنگ میشود.
نخستین جشنواره آشپزی بومیـمحلی دووآب را میتوان نقطه آغاز یک مسیر مهم دانست؛ مسیری که در سالهای آینده میتواند به ثبت ملی این غذای بومی بهعنوان یک اثر معنوی و میراث ناملموس منتهی شود، بدیهی است چنین فرآیندی نیازمند استمرار، مستندسازی، پژوهش و مشارکت نهادهای فرهنگی است و این جشنواره، گام نخست در همین مسیر محسوب میشود. هیچ میراثی بدون آغاز به ثبت نمیرسد و هویت تاریخی بخش غذا نیز تنها زمانی حفظ میشود که از دل رویدادهای مردمی، زنده و بازآفرینی شود.
یکی از نقاط جذاب جشنواره، حضور الیکا عبدالرزاقی هنرمند مطرح و شناختهشده رامسری بود؛ هنرمندی که پیشتر با انتشار ویدئوهایی درباره دووآو و جمله طنازانه و معروف ایالت متحده رامسر به شکلی خلاقانه خاصبودن، فرهنگ مستقل و جذابیت این شهرستان را در سطح کشور بازنمایی کرده بود؛ ویدئوهایی که در فضای مجازی بهطور گسترده دیده شد و بازتاب ملی پیدا کرد.
پس از دعوت ایشان به جشنواره، عبدالرزاقی با وجود مشغلههای کاری در تهران، این دعوت را با اشتیاق پذیرفت و به خاطر شهرش به رامسر آمد. حضور ساده و خانوادگی ، صمیمی و بیتکلف او، صحبتکردن با گویش محلی، ارتباط نزدیک با مردم و ایستادن در کنار شهروندان، جلوهای روشن از اهمیت اصالت، هویت و ریشههای فرهنگی در نگاه این هنرمند مطرح بود؛ حضوری که شادی آفرید و پیوندی عاطفی میان هنرمند و مردم شهرش ایجاد کرد.
بیتردید الیکا عبدالرزاقی امروز یکی از چهرههایی است که ناخواسته اما مؤثر، فرهنگ و هویت رامسر را در سطح ملی معرفی و تبلیغ میکند. این رویکرد فرهنگی و مسئولانه، شایسته توجه و تجلیل است؛ چرا که معرفی فرهنگ بومی، زمانی ماندگار میشود که از دل باور و تعلق واقعی برخیزد.
در پایان قدردانی ویژه از شهرداری رامسر ضروری است؛ بهویژه شهردار رامسر، معاون محترم شهردار و مجموعه روابط عمومی شهرداری که با نگاه فرهنگی، تعاملی سازنده، برنامهریزی و تلاش مستمر، زمینه برگزاری این جشنواره ارزشمند را فراهم کردند. این رویداد نشان داد اگر مدیریت شهری به فرهنگ اعتماد کند، مردم نیز با تمام توان همراهی خواهند کرد.
یادداشت: حسین قاسمی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان رامسر / ۲۴ آذر ۱۴۰۴
